Dag 10: Wenen

Vandaag was de eerste dag van de terugreis en zou een lange dag worden. Dit wordt dan ook een wat langere blog. Sorry alvast. Onze trein naar wenen vertrok om 8:55 en omdat we wat eerder op het station wilden zijn omdat we deze trein niet gereserveerd hadden, stonden we om 6:30 op. Nou dit vonden we natuurlijk allemaal heel erg leuk, maar hierdoor waren we wel ruim optijd op het station. Gelukkig had Lisanne nog wat Hongaarse plasmuntjes over, en die kun je natuurlijk niet meer gebruiken in Oostenrijk, dus hadden we een goed excuus om een kanneelrol en pizzarollen te halen. In vergelijking met Nederland waren die echt heel goedkoop, ze waren iets van 60cent per stuk. Na de kaneel/pizzarollen zijn we naar het perron gegaan om op onze trein te wachten. Van te voren verwachtten we dat er wel genoeg plek zou zijn om te zitten, omdat het perron redelijk leeg was, de vorige treinen ook plekken over hadden, en de trein naar wenen veel vaker rijdt. Dat hadden we dus fout, we hebben lekker 2,5 uur op de grond naas het invalidetoilet gechillt. Eenmaal in Wenen aangekomen zijn we meteen naar de eerste highlight gegaan. We hadden namelijk een druk programma wat we de dag van te voren al op hadden gesteld, zodat we het meeste uit onze 11 uur in wenen konden halen. Onze eerste stop was Schloss Beldevere: een groot huis/paleis omgeven door een grote tuin. Het leek een beetje op Paleis het Loo, alleen dan was de tuin een beetje vervallen. Er waren ongesnoeide heggen, te hoog gras en onkruid. Daarna zijn we naar een gedenkbeeld van de russiche soldaten die gesneuveld zijn voor oostenrijk gegaan. Dit vond ik zelf wel een nice standbeeld, heel groot, verschillende soldaten en natuurlijk goud. Hier in de buurt stond ook de Karlskirche, een breed wit gebouw met blauwe koepels. In het parkje hierbij hebben we heerlijk gelunched. Hier zijn we ook even naar de wc geweest, en toen was Lisanne helemaal gelukkig. Hierna zijn we langs een gebouw met een goud bolletje gelopen wat niet ech veel indruk heeft gemaakt en kwamen we langs het staatsopera wat er dan wel weer leuk uitzag. Ze hebben in wenen hele fancy stoplichten. De eerste die we zagen waren twee rode mannetjes die omhelsend stonden te wachten en twee groene mannetjes die hand in hand lopen met een hartje boven hun hoofd. Nou, dan smelt je hart toch? Later kwamen we ook nog twee-vrouwenstoplichten en een mannetje-en-vrouwstoplicht tegen. Na meerdere van deze stoplichten gepasseerd te zijn, kwamen we bij de winkelstraat van wenen. Hier zijn we naar de Six geweest, en toen was Alinda helemaal gelukkig. Hier in de buurt stond de 9Stephansdom. We zijn even in de kerk wezen kijken, maar we wilden eigenlijk ook de toren beklimmen omdat internet zei dat het uitzicht dan mooi is. De trap bleek zeer lang en smal te zijn. Elke keer als er een tegenligger kwam was het de kunst om die niet naar beneden te duwen. Veel inspanning en hoogtevrees later kwamen we op het uitkijkpunt. Dit viel een beetje tegen. Je kon niet zo ver kijken of hele mooie dingen zien en het was er zeer benauwd. Toen we ons eindelijk weer naar buiten hadden geworsteld, zijn we naast de kerk op de grond geploft. Anne had toen het goede idee om onze hele grote appels uit boedapest op te eten. Vanaf hier zijn we naar het Hündertwasserhuis gegaan. Dit is een zeer appart groot huis wat in allerlei verschillende kleuren is geschilderd, ronde balkonnetjes heeft en waarvan de ramen verschillen van grootte. Toen zijn we gaan lopen naar het Praterpark. Dit park was vast heel mooi, maar we zijn er niet echt ver ingelopen, omdat het gras er gewoon te mooi uitzag om niet op te gaan zitten. Hierna zijn we nog langs het Michaelplatz geweest wat gewoon weer een wel mooi en groot gebouw was. Omdat we allemaal wel zin in Pizza hadden, zijn we vervolgens naar een van de beste pizzaria's in Wenen gegaan. Hier hebben we zeer lekker en verassend goedkoop gegeten. Na het eten zijn we nog even Wenen bij nacht gaan bekijken. We zijn nog een paar grote indrukwekkende met goud beklede gebouwen tegen gekomen. We zijn er achter gekomen dat Wenen veel van dit soort gebouwen heeft. Onderweg heeft Anne ook nog even een paars lichtstaafje gekregen, en toen was ook Anne helemaal gelukkig. Hierna was het tijd om terug te gaan naar het station en te wachten op onze nachttrein. Gelukkig kwam ie al snel en onze trein bleek erg fijn te zijn. Dit keer zaten we maar met zn vieren in 1 couchette en kon je op de onderste bedden gewoon zitten. Ook hadden we nu geen vage dunne wegwerp  lapjes, maar echte dekens en lakens. Toen we de gordijntjes opzij deden om door het raampje te kijken, wachtte ons nog een verassing. Er bleken namelijk acht schattige flesjes op de vensterbank te staan. Voor iedere persoon een gewoon flesje water en een flesje water met prik. En daar werden we allemaal gelukkig van.